Na pojęcie aktywność życiowa składa się wiele różnych obszarów życia człowieka. Aktywność zmienia się wraz z wiekiem oraz stanem fizycznym i psychicznym jednostki. W przypadku seniorów bardzo dużą uwagę zwraca się na aktywność fizyczną, psychiczną oraz społeczną.

Aktywność fizyczna seniorów powinna opierać się na wykonywaniu ćwiczeń fizycznych dostosowanych do ich indywidualnych możliwości. Wśród aktywności fizycznej adresowanej do osób starszych wyróżnić można:

• aktywność o charakterze prewencyjnym (zapobieganie starzeniu się przedwczesnemu);
• aktywność o charakterze leczniczo-rehabilitacyjnym (przywrócenie sprawności po chorobie);
• aktywność o charakterze rekreacyjnym (czynny wypoczynek, sport oraz ćwiczenia fizyczne usprawniające organizm).

Z kolei psychologiczny kontekst aktywności seniorów związany jest z potrzebą dążenia do rozwoju osobistego. Poza tym dla każdego człowieka, tym w wieku starszym ważne są takie elementy codziennego życia jak budowanie poczucia własnej wartości czy realizowanie planów życiowych.

Aktywność fizyczna i psychiczna łączą się ze sobą i stanowią o kolejnej aktywności – społecznej. Istotnie, poprzez uprawianie sportu, pojawianie się potrzeby akceptacji i użyteczności, seniorzy stają się bardziej aktywni na płaszczyźnie społecznej. Coraz więcej osób przechodzących na emeryturę decyduje się na wstąpienie do klubu seniora, uniwersytetu trzeciego wieku czy innego koła zainteresowań.

Aktywność życiowa seniorów to: aktywność fizyczna, aktywność psychiczna i aktywność społeczna. Natomiast o zdrowym i dobrze funkcjonującym seniorze można mówić wówczas, kiedy w jego życiu nie brakuje żadnej z powyższych rodzajów aktywności.

Artykuł powstał w ramach zadania publicznego pn. „Kongres Zdrowia Seniorów” realizowanego przez Fundacja Centrum Inicjatyw Lokalnych i współfinansowanego ze środków Powiatu Zawierciańskiego.